ضرورت وجود مرکز سالمندان

مراکز سالمندان آشیان مهر محیطی امن و ایمن برای نگهداری از سالمندان می باشند. حقیقت امر این می باشد که هیچ شخصی بهتر از فرزندان و هیچ محیطی بهتر از کانون گرم خانواده برای نگهداری از سالمندان نمی باشد. اما گذر زمان، شرایط خانواده ها را به گونه ای رقم زده که انجام این مهم بسیار سخت شده است و به دلیل شرایط اقتصادی و مشغله فرزندان برای کسب درآمد، عموما سالمندان در طی روز زمان زیادی در خانه تنها می باشند.

این تنهایی موجب بروز مشکلات بسیار زیاد جسمانی و ذهنی برای سالمندان شده است. در بسیاری از موارد نگهداری از پدران و مادران در سرای سالمندان بر نگهداری از در خانه ارجعیت دارد. فرهنگ ایرانی که نگهداری از سالخوردگان در خانه می باشد و بینش عمومی جامعه که دید خوبی نسبت به مراکز ندارند و عدم آگاهی جامعه نسبت به این موضوع، باعث شده بسیاری از خانواده که به هر دلیلی توانایی نگهداری از سالمند را ندارند با نگهداری غیر اصولی و صرفا بر اساس احساسات موجب بروز مشکلات جبران ناپذیری برای این عزیزان باشند.

باورهای جامعه و افکار منفی نسبت به این خانه ها آسیب های جدی به این گروه از عزیزان وارد نموده است. در صورتی ضرورت وجود این مکان ها غیر قابل انکار بوده و موجب رسیدگی بیشتر به سالمندان در این دوره می گردد. بنده به عنوان مدیر یک خانه سالمندان همیشه به خانواده ها پیشنهاد می نمایم به مراکز سالمندان مثل سرای سالمندان آشیان مهر بیایند و خدمات مراکز را صرفا بر اساس واقعیات و به دور منفی نگری های جامعه ببینند. این خدماتی که در مراکز نگهداری داده می شود( موجب افزایش روحیه سالمندان می گردد و همچنین خدمات پرستاری در مراکز سالمندان که موجب افزایش طول عمر سالمندان و بهبود عملکرد وضعیت جسمانی سالمندان می گردد) را از نزدیک مشاهده کنند.

حقیقت ماجرا این است که آسایشگاه سالمندان یک ضرورت می باشد، همانگونه که وجود مهد کودک برای نگهداری از فرزندان افراد شاغل یک ضرورت می باشد( با علم اینکه فرزند در دامان پدر و مادر بزرگ شود بهتر است) وجود سرای سالمندان نیز ( با انجام کارهای تخصصی که انجام می دهد) یک ضرورت می باشد. بسیاری افراد را دیده ام که می گویند محیط سالمندان دلگیر است در حالی که بر خلاف این موضوع سرای سالمندان  از خانه، بیمارستان و .... بسیار شاد تر می باشد. اینجا به بهانه های مختلف برای سالمندان جشن گرفته می شود و ایشان در روز حدودا با 20 نفر از پرسنل مختلف دیدار می کنند و در این دیدار ها توجه در یافت می نمایند.

عده ای دیدگاهشان بر این است که فرزندان والدین خود را در مراکز رها می کنند. در صورتی که واقعیت این نیست و بیشتر والدین ما در خانه ها رها شده اند و نه در مراکز سالمندان با حدود 20 نفر پرسنل! تمامی فرزندانی که والدینشان را در خانه های سالمندان می گذارند در حقیقت دغدغه والدین را دارند و برای گرفتن خدمات بیشتر از محیط خانه، ایشان را به مراکز می سپارند. در حقیقت یکی از مشکلات مراکز ساماندهی ملاقات های پی در پی خانواده ها و دوستان آنها می باشد که بنده به عنوان مشکل بسیار زیبا برای مرکزم از آن یاد می کنم.

خیلی ها می گویند نگهداری از سالمندان در خانه توسط یک مراقب ارجعیت دارد، در حالی که عموما تمامی خانواده های مراکز سالمندان، نگهداری از سالمند توسط مراقب را تجربه کرده اند و این تجربه در بیشتر مواقع ناموفق بوده است.

علارغم مزیت هایی که نگهداری از سالمند در خانه دارد مانند: نگهداری در خانه خود که حس بهتری برای سالمند ایجاد می کند، معایبی هم دارد که شامل موارد زیر می شود: 
1) نگهداری توسط یک مراقب انجام می شود که عموما توانایی انجام خدمات پرستاری را ندارد در حالی که در مراکز سالمندان، پرستار کارشناس پرستاری، خدمات پزشکی، فیزیوتراپی، بهیار، کاردرمانگ، روانشناسی و ... وجود دارد که بیش از هرچیز نیاز این قشر عزیز می باشد.
2) عموما مراقب ها به صورت ناگهانی قطع همکاری می کنند و تعهدی به انجام کار ندارند که در مراکز نیروها گزینش شده و با بستن قرارداد با مراکز متعهد به انجام کار خود می باشند.
3) گاهی برای نگهداری از یک سالمند در خانه نیاز به هماهنگی در چند شیفت مراقب می باشد که هماهنگ کردن آنها کار بسیار دشواری می باشد.
4) عموما نظارتی روی رفتار این افراد در منازل نیست و به دلیل ایجاد بار حقوقی امکان گذاشتن دوربین در خانه ها نیز نمی باشد اما مراکز با داشتن مجوز تماما توسط دوربین های مداربسته و مدیر داخلی و پرستار و مسئول فنی و مدیر آسایشگاه،  نظارت روی رفتار مراقبان را انجام می دهد.
5) مراکز با نظارت کارشناسی و تشخیص های اولیه توسط پرستاران و پزشک مرکز از بروز مشکلات جسمانی در سالمندان جلوگیری می کنند.
6) دزدی هایی که اغلب توسط این مراقبان در منازل انجام شده جبران ناپذیر بوده در حالی که این اتفاق در مراکز سالمندان انجام نمی شود.
بنده به شخصه اعتقاد دارم همانگونه که نگهداری از کودک در بالین پدر و مادر در اولویت می باشد اما گذر زمان و بروز مشکلات شدید و نیازهای مالی بر آن شده تا پدر و مادر مشغول به انجام کار در بیرون باشند، لذا فرزند خود را در به مهد کودک می سپارند. حال فرض کنید مهد کودک وجود نداشت و فرزندان تنها در خانه می ماندند یا نهایت یک مراقب برای نگهداری از کودکانمان در خانه می گرفتیم. آیا این برای رشد فرزندانمان کافی بود؟

هیچ کس منکر این نیست که فرزند باید در خانواده تعلیم و تربیت شود اما وجود مهدکودک ها با هر ایرادی که داشته باشند برای نیاز جامعه بوده و خدمات زیادی برای رشد کودکان در آن داده می شود . سپردن فرزندان به مهدکودک ها نیز رها کردن آنها نیست بلکه رفتن آنها به مکانی است که موجب رشد و تقئیت آنها گردد. همین نقش را نیز مراکز سالمندان ایفا میکنند که متاسفانه هنوزاین باورهای سخت گیرانه نسبت به خانه های سالمندان باعث شده است این عزیزان در خانه روزهای سختی راز سپری کنند.